نگاهم به نیم نگاهی ز حضرتِ عشق
و لحظاتم، نذر لحظه ی آمدنش...
یا أیها الحبیب!
کجایی؟ که لبریز شد دلم
که دلریز شد انتظار...

* أشهد أن فاطِمَة الزهراء بنتِ رسول الله عِصمَة الله الکُبرَی و حُجَة اللهِ عَلَی الحُجَج...

خواستم ستاره بچینم و به دیدارتان بیایم
فکر کردم: ستاره به کهکشان بردن؟!
مگر نه اینکه از کهکشان، باید ستاره چید؟!

نورانی ام کن به نور وجودت؛ کهکشانِ راهِ پیری ام!
جوانم کن...

نه لیاقت ستاره چیدن را دارم، و نه به کهکشان رفتن...
ولی همچنان کهکشانم فقط تو هستی...

عاشقی که زمان و مکان و عقل و منطق نمیشناسد. هرگاه که اراده کنی و نظری و اشارتی بیافکنی، از درون می جوشد و همه ی وجود را نیز می جوشاند و می خروشاند...
نه!
می سوزاند...
نه!
خاکستر می کند...
نه!
بلکه بیشتر...
این دل با تو معامله کرده است...
این دل با تو عهد بسته است...
اصلا این دل همین حالا میخواهد برای تو بنویسید...
همین حالا هوای تو را دارد و مشتاق دیدار است...
همین حالا...
یابن طه! یابن یاسین! یابن حیدر! یابن نور...

نباشد که سالی دیگر، از تولد این خزان بگذرد و بهارش را ندیده باشد...

*بهارم تویی، این بهاران بهانه...
**بوی خوش تو هر که زباد صبا شنید
   از یار آشنا سخن آشنا شنید
   ای شاه حسن چشم به حال گدا فکن
   کاین گوش بس حکایت شاه و گدا شنید...

به " قـَــدّمنا " که رسیدم، حاجاتم " بـَینَ یَدَی " بود
کدام حاجت را به درگاهت می آوردم، که تو خود حاجتم بودی...
شگفتا! که عالم و حاجاتشان، بین دستان توست؛
و تو خود، حاجت عالمی، که با دست دلشان ظهور و حضورت را تمنا می کنند!

أمّن یُجیبُ المُضطرَّ إذا دَعاهُ و یَکشِفُ السّوء...

- آتشی کن بپرم...!
           سوری نیست؛
  آتش عشق تو راهی به نجات است مرا...


- حوِّل حالَنا إلی أحسَنِ الحال...
  حوِّل...
       حوِّل...
             حوِّل...
  أحسَن الحال ِ ما، فرج است...
             عجِّل...!