یَا مَن وَهَبَ لِادَمَ شَیثا ً ، وَ لِإبراهیمَ إسمَعیلَ وَ اِسحَق ، یَا مَن رَدَّ یوسُفَ عَلی یَعقوبَ ، وَ یَا مَن کَشَفَ بَعدَ البَلاءِ ضُرَّ اَیّوب...
خدایا!
می دانم که گلایه های دل و شکوه های بی حاصلم را نگفته می دانی، و نجوای نکرده ام را می شنوی...
می شنوی؟
إنّی أشکُو بَثّی وَ حُزنِی إلَی الله...

خدایا!
ما صبوری را از یعقوب آموختیم، نه ایّوب...