روزي در اوج کودکي گمان مي‌کرديم، تو در غيبت به سر مي‌بري!
گفته بودند در خفايي و به امر خدا از دست نامردمان پنهان شده‌اي....
اما روزهاي زندگي چيز ديگري برايمان معنا کرد...
در اوج ناباوري از همه پنداشته‌ها، فهميديم که ما غايبيم و تو تنها حاضر ميدان!
آري؛ اين چشمان ماست که تاب ديدنت ندارد